Als je lang over cultuur praat wordt het ongemakkelijk. Je hebt nooit tegen je gezin gezegd: ‘we gaan vanavond even onze familiewaarden definiëren’.
Je hebt binnen je organisatie eindeloos veel karakters (collega’s) die zich niet laten vatten in een aantal steekwoorden. En wanneer je die woorden hanteert als ‘Dit zijn wij’ dan rule je iedereen die anders is uit. Om daarna te proberen het gesprek over inclusie te voeren. Scheef.
Praat niet teveel over cultuur. Dat is een frustrerend proces. Bovendien doen woorden weinig voor je. Het is niet aantrekkelijk voor nieuwe medewerkers die zouden moeten denken: ‘Ja, dat ben ik’. Het lijkt meer een controlemiddel: ‘Passen deze mensen nog wel bij ons?’ Maar wil je mensen wel veranderen?
Laat liever je organisatie meegroeien met álle karakters (divers en inclusief). Systemen organiseren zich vanzelf, als je maar niet te rigide bijstuurt.
Cultuur moet daarom niet teveel worden besproken. Het moet vooral worden gevoeld, worden geleefd. En alles wat leeft verandert. Leg het dus niet vast.
コメント