Ik deed net een middagdutje en ik ben geneigd om te zeggen: ‘Het was maar 20 minuten hoor’. Want stel je voor dat het er 45 waren geweest. Dat zou natuurlijk niet ‘mogen’. Van mezelf niet, van collega’s niet..of toch?
Natuurlijk wel. Het maakt niet uit hoe je je werkdag indeelt, als je maar niet slaapt tijdens het besturen van je vrachtauto of het uitvoeren van een wortelkanaalbehandeling. Ik heb naast een kantoor aan huis ook een huis aan kantoor. Dus mijn bed is altijd dichtbij. Ik ben gaan liggen terwijl ik vannacht prima geslapen had.
En toen? Toen niks. Ik knal gewoon lekker door, maar voel me nu schuldig als het schrijven van deze post te lang duurt. Ik moet tenslotte wel gewoon ‘leveren’ op werk. Van mezelf. Argh, wat ben ik een strenge baas. De werkgever valt wel mee.
Maarrr: is de werkgever stimulerend om een middagdutje te doen? Nee. Zou dat slim zijn? Ja. Want naast wandelend vergaderen zou het ook kunnen helpen wanneer mensen meer rust pakken overdag. Kortom: waar zijn de bedden op kantoren?
Met de (hybride) terugkeer naar kantoor in het vooruitzicht zou het interessant zijn om bedden te verwelkomen op de ‘werkvloer’.