Ben jij tijdens crises de Koele Kikker of de Struisvogel? Zeg het maar. Of ben je toch meer een Stresskip, Kansgoeroe of Bezige Bij?
We zijn nu een paar dagen op weg en ik kan mijn collega's intern en de collega's bij klanten met gemak opdelen in deze vijf categorieën. Laat ik voorop stellen dat iedereen zijn of haar beste beentje voor zet. Dat is voor de Struisvogel wat lastig omdat die dan rondjes draait met de kop in de grond, maar goed: iedereen zet stapjes. De Bezige Bij fladdert driftig in het rond en stelt 20x per dag de vraag: "Kan ik je helpen? Kan ik je helpen?" Je weet dat bijen nodig zijn, maar je hebt liever niet dat ze op je huid gaan zitten. De Koele Kikker zit rustig op de kant, lekker zichzelf te zijn en heeft een bijna therapeutische werking op collega's. Zo koel als de kikker is, zo relaxt word je er zelf van. De Kansgoeroe ziet ineens álles, maar dan ook werkelijk álles online. Zelfs broodjes bakken zou een business model kunnen worden met een webcam. De Stresskip maakt een hoop kabaal en die draai je het liefst de nek om.
Je weet wie je zelf bent en wie je absoluut niet wilt zijn. Maar wees gerust, ze zijn allemaal nodig en het liefst ook in gelijke mate. Zo is natuuuuurrr. We klappen met z'n allen voor zorgverleners en dat is terecht. Klap ook voor degene naast je. En benoem het beestje bij de naam. Is een collega een extreme Stresskip en wil je dat diegene de snavel houdt? Zeg het! Draaft de Kansgoeroe door en vind je het verstandig om enigszins(!) in de buurt van het business model te blijven? Zeg het! Zoemt de Bezige Bij te dicht bij je gehoor? Zeg het! Ben je op zoek naar iemand en blijkt diegene een half ingegraven Struisvogel? Zeg het! Word je ongeduldig van de in jouw ogen (te) Koele Kikker? Zeg het!
Het niet benoemen van zaken helpt je in crisis-tijd nauwelijks verder. Je leert elkaar nu echt goed kennen. En dat is nodig om samen de boel recht overeind te houden. Laat jezelf niet kennen: laat een ander je wel kennen. Toon je ware aard, sta ervoor, waardeer jezelf en communiceer. Zeg wat je denkt, zonder kikker in je keel.
Zo zuur als deze crisis is, zo zoet wordt er met elkaar omgegaan. Het beste van mensen, maar ook de grappige ongemakkelijkheden komen bovendrijven door de financiële druk, de druk op de zorg en het onderwijs en de chaos voor ieder ander. Bizarre shit. Dat mag gezegd worden, pijnlijk ook. In een zeldzaam tempo dondert het bedrijfsleven naar beneden. Met een hele prettige reddingsparachute van de overheid in de rugzak. We moeten alleen nog even kijken of die ons allemaal kan dragen.
Op werk zie je door het ongekende tempo waarmee de ontwikkelingen zich opvolgen ineens meer dan ooit. Terwijl je elkaar minder ziet dan anders. Zeg wat je ziet. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is... de aard van het beestje op je beeldscherm.
Geniet van elkaar, wees lief. Kusje Cedric