Hiep hiep, ik ben weer vader geworden! Van een dochter, Fiep. Zij heeft een grote broer die tien jaar ouder is, Jones. Er verandert veel in 10 jaar tijd. Ook op het gebied van vader worden. Toch blijven er een aantal dingen hetzelfde.
Ging ik toen na 2 dagen weer aan het werk, nu heb ik recht op zes weken vrij. Een positieve ommezwaai. Kon ik toen als man op een openbaar toilet geen luier verschonen (dat kon alleen bij de vrouwen), nu zie je soms een uitklapplank bij de mannen. Voorzichtig beweging vooruit.
Wat pijnlijk genoeg wat langer duurt om met de tijd mee te gaan: de opvattingen over de man. De man die zich graag 50/50 over de opvoeding ontfermt, maar daar niet vanzelf serieus in genomen wordt. Een paar vragen die ik vriendelijk heb beantwoord maar waar ik wel jeuk van kreeg:
‘Jij bent zeker weer aan het werk?’
Dat is me meer dan vijf keer gevraagd, alle keren door vrouwen. Nee, ik wil er zoveel bij zijn als ik kan en ik vind dat normaal.
‘Dan moet ik zeker de moeder hebben?’
Toen het consultatiebureau belde voor een afspraak en verbaasd was een mannenstem te horen. Mijn nummer mag gewoon in het systeem blijven staan. Graag zelfs.
‘Uw zoon woont zeker bij de moeder?’
Wederom het consultatiebureau die belde voor een afspraak voor mijn zoontje. Mijn antwoord: co-ouderschap in goede harmonie. Ik kan als vader ook antwoord geven.
‘Deze fles is zeker door de vader gemaakt?’
Vraag gesteld door de lactatiedeskundige toen ze zag dat die lekte. Dominique, mijn partner, vertelde lachend dat het flesje in dat geval niet zou lekken.
‘Jij moet goed voor de mama zorgen!’
Dat was de strekking van de kraamhulp. Wat niet zozeer onwaar is, maar wel onnodig om aan me uit te leggen. En dan doet mijn aardig geëmancipeerde ego een beetje zeer.
En… hoe voelt de moeder zich? Moeder maakt het supergoed gelukkig! Daar draait het voor sommigen voornamelijk om na de geboorte van een baby. Dat het goed moet gaan met de moeder daar ben ik het ten volste mee eens. Maar het draait ook om het totaal van het gezin. Dat betekent: inclusief de partner, inclusief de zoon die voor de helft bij ons woont en inclusief de hond. De vrouw is zwanger, het hele gezin krijgt een kind. De partner (ik in dit geval) heeft daar een verantwoordelijkheid te nemen. Daar werk ik hard voor. Met veel liefde, maar… soms tegen de stroom in als je kijkt wat voor vragen je soms krijgt of hoe lastig je als man betrokken wordt. Daar heeft Dominique zich ook over verbaasd.
De zorg voor mama ís zeker essentieel, wat daarmee niet uitsluit dat de man graag net zoveel wil zorgdragen in de opvoeding. De zorg voor mama ís essentieel, maar de ontmoeting tussen zoonlief en zijn nieuwe zusje is dat ook (de administratie voor de nachtelijke borstvoeding kreeg voorrang). Let op: het geluk van het gezin bepaalt uiteindelijk ook het welzijn van de moeder.
De moeder voelt zich goed. Gelukkig. De vader ook. Iedereen. Gelukkig. Ik ga snel weer nageltjes veilen 😍
HieperdeFiep ❤️