Het is vrijdagavond: ik draag mijn lelijke trainingsbroek en Op1 staat aan op de achtergrond. Koolmees gaat iets vertellen over de verlenging van de noodmaatregelen. Belangrijk nieuws, ook voor mij (en onze zaak). Ik scan onderwijl een vier pagina tellende instructie van de basisschool van mijn zoontje door waarin staat hoe we ons op het schoolplein moeten bewegen. En er mag geen melk mee. En de kinderen zitten misschien op een andere plek. En er worden tafels tussen ze in gezet. En geef de juf geen hand. Tig tips en aanwijzingen. Hartstikke knap, maar toch bekruipt me een naar gevoel. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het zó gedetailleerd is voorbereid om daarmee te voorkomen dat er ouders zullen zijn die zich beklagen over het feit dat het niet veilig genoeg verzorgd is. Let me remind you. Nog maar een aantal weken geleden: 'De scholen mogen niet dicht!' En nu: 'De scholen gaan te snel open!'. Wat een hoop gegil.
Mensen doe chill.
'Minister vergeet mij niet.'
'Minister steun niet dát bedrijf.'
En de minister maar rustig uitleggen: 'We doen wat we kunnen.' Koolmees blijft kalm. Bijzonder knap van de beleidsmaker(s) tussen al die betweterige bondscoaches. Het Zweedse model zou ineens dé oplossing zijn. De RIVM snapt er allemaal niets van en houdt te weinig rekening met cultuur, sportscholen en what not. Want: 'een viroloog kan niet alles weten'. De rechtspraak maakt er een potje van in de ogen van de Telegraaf-verslaggeefster. Of ze een oplossing heeft, vraagt Beau. Nee dat heeft ze niet, maar Beau vindt het ook raar dat het zo'n potje is. De speech van Rutte was niet hoopgevend genoeg, hoor ik op 1. Volgens de politiek verslaggever bij 4 was Rutte onrealistisch positief qua verwachtingen. Voor de goede luisteraar: Mark Rutte zegt wat hij kan en hoort te zeggen. Hij en het team achter hem zijn niet stom. Ze hadden zelfs hun reactie op de voorspelbare aanval van Wilders al voorbereid. Waar ze allemaal niet over nadenken. Aan alle stuurlui die aan wal staan: jullie gillen harder dan de respectvolle volgzame (en stille) massa.
En het voegt werkelijk niets toe.
Volg. Vertrouw. En denk zelf na. Genuanceerd. Over je eigen onvermogen om het totaal te overzien en probeer dus minder te oordelen over het onvermogen van een ander. Kijk niet naar wat de ander vermoedelijk allemaal verkeerd aanpakt maar naar je eigen gedrag. We vinden het allemaal te lang duren...? Hou toch op! Het duurt helemaal niet lang, het lijkt niet eens op een oorlog en zó erg ben je in je veelheid ook niet beperkt.
Er zijn mensen eenzaam. Dát is pas erg. Er zijn kinderen onveilig in gezinssituaties. Dát is erg. Er zijn artsen die non stop werken. Dát is erg. Voor dit soort zaken worden gelukkig veel initiatieven ondernomen. Sport voor de bejaardentehuizen, laptops voor kinderen in een achterstandsituatie, noodopvang voor kinderen in onveilige situaties, baanbrekende ondersteuning voor zorgend Nederland... Eigenlijk zaken die er ook zonder corona al hadden moeten zijn. Ineens hebben we het vermogen om voor elkaar te zorgen. En, sinds deze week blijkt: ook voor elkaar op te komen. Mooi toch zou je zeggen?
Nee, dat laatste slaat door.
Woordvoerders staan op namens groepen gedupeerden om de spreekbuis te zijn bij ieder programma dat ze accepteert. Een gevecht om de stoel aan tafel. Was het een maand geleden nog een aantal keer per week Ali B die zijn naam tijdelijk tot Ali Bloemen had omgedoopt, nu zijn de nieuwe (non-)helden ineens Arie Boomsma en vrienden. Hun ego heeft ze toegestaan om hun gevolg tot 'de nieuwe protest-boeren' om te dopen. Alleen nu niet met de tractor naar het Malieveld, maar op anderhalve meter in de studio van Op1 of Beau. Waar op het Malieveld de minister werd uitgekafferd, wordt nu de minister streng aangekeken in de studio door diens tafelgenoten. Maakt 'ie een uitglijder? Blijft Wiebes al zittend staan? Zal Koolmees nu wél Booking uitsluiten van de steunmaatregelen?
Mensen doe chill. Ik leg de vier A4-tjes van school opzij en ontvang het televisiescherm: 'Zorg je wel echt voor óns ook?' vraagt de met goudbehangen b-artiest tegenover Koolmees hem met een grap? Argh, misplaatst en toch zo treffend - want ik begin nu echt jeuk te krijgen. Ik denk terug aan gisteravond. De baas van Tui legt me op 1 uit dat de vakantiebranche het érg moeilijk gaat krijgen als mensen niet snel op vakantie kunnen. O écht joh? En de internationale afstemming moet nu toch snel worden geregeld! Meneer van Tui, je hebt twee keuzes: realiseer je dat mínder vakantie misschien erg goed is voor de wereld óf ga je werk doen in plaats van klagen in een tv-studio. Ik heb geboekt bij Tui, en het interesseert me geen snars of ik inderdaad in augustus naar Griekenland ga. Arie Boomsma legt uit dat sportscholen het écht moeilijk gaan krijgen als ze niet open mogen. Ik zou zeggen: online instructies, naar buiten met kleine groepjes personal training, krediet van de bank en mond houden. En voor de leden: pak je gewichten thuis een paar keer extra op.
De jeuk wordt ondragelijk.
Nog voordat ik iets hoor van Jandino over nood op de Antillen (oid) zet ik de TV uit. Ik trek het niet langer; net als de cultuursector, de horeca, de.. JA, nu weet ik het wel. Iedereen heeft het het slechtste van iedereen. Mensen nogmaals. Doe chill. Ook Wiebes, Koolmees en consorten doen hun best! Sterker nog. Wat zij voor elkaar hebben gekregen in een korte tijd is ongelofelijk knap en dapper. En wat doe jij? Stiekem steeds vaker burgerlijk ongehoorzaam zijn. Dat mag, maar hou dan je mond.
Er zijn zóveel mensen die vinden dat ze iets tekort komen of onrechtvaardig worden behandeld. Onrecht is niet nieuw: het valt nu alleen jou even ten deel en dat is pech, niets meer dan dat. Er zijn zóveel mensen die de zorgmedewerkers nu ineens dé nieuwe helden vinden. Het is niet waar. Dat waren ze al. De nuance is weg.
Ik wind me intussen ontzettend op. Begint iedereen gek te worden? Of ben ik gek aan het worden? Ik merk het al: onze kat Moos geeft antwoord. Die voelt mijn onrust en krabt aan mijn stoel. Ik doe niet chill. Ik verlies m’n cool volledig.
Cedric doe chill.
Doe jij mee? En ja, ik ben DGA van een tent die het moeilijk heeft. Nou en! En ja, ik mis mijn ouders. Nou en! En ja, ik ben benieuwd of mijn theatervoorstellingen doorgaan later dit jaar. Nou en! En ja, ik ben bang dat... sssst. Wees stil. Nederig. Voor degenen die écht iets hebben verloren: hun leven of een naaste.
Ik hou m’n mond weer en hoop dat het land weer net zo stil wordt als in de eerste weken van de intelligente (en dat was 'ie) lock-down. Amen.