Bo, Michael en ik zaten te lunchen aan een van de vergadertafels op kantoor. Naast die tafel is de wand volgehangen met oude foto's en bijzondere krantenknipsels. Al dat materiaal stamt ongeveer uit de eerste twee jaar van Keytoe. Dat klinkt als een eeuw geleden, maar het gaat maar om 7 tot 5 jaar terug.
Uit het niets: 'Hej Ced, jij had op iedere foto een blouse met een jasje aan. Waarom?’ Ik had het zelf eerst niet door en een gevoel van schaamte en irritatie bekroop me. Ik wilde niet dat ik altijd een blouse aan had, maar het is gewoon een feit. Blijkbaar had ik dat nodig, of dacht ik dat nodig te hebben. Mijn antwoord aan Bo: ‘Ik was toen zo.’
Veel organisaties nemen zichzelf veel te serieus, vooral directeuren en CEO’s. Ik heb mezelf ook heel wat gevonden tot een paar jaar geleden. Nu is mijn eigendunk afgenomen en dat wat ik te vertellen heb is interessanter geworden (zo niet, klik lekker weg). Ik geef er allemaal niet meer zoveel om als vroeger. Sindsdien wordt mijn ego meer gestreeld, maar dat terzijde (tip dus).
Homo sapiens zijn er goed in om in grote groepen flexibel samen te werken. Je denkt weleens van niet, maar vergelijk het maar eens met onze voorouders: de apen. Stop het Wembley stadion vol met mensen, dat gaat goed. Stop het Wembley stadion vol met chimpansees, dat wordt een teringzooi. De reden dat mensen dat wel kunnen: onze fantasie. Omdat we in staat zijn ideeën te bedenken en in die ideeën te geloven, kunnen we goed samenwerken. Ik hou dit artikel kort, ik leg het verder niet uit. Bekijk de Ted-talk van Harari, die kan dat veel beter.
Onze fantasie is een groot goed dus. Organisaties, geld, politiek, staten, landsgrenzen: ze zijn allemaal verzonnen door mensen. En het lijkt te functioneren. We laten onze kinderen in Sinterklaas geloven en lachen om ze als we net op de deur gebonkt hebben en de zak buiten hebben gezet. Maar eigenlijk geloven we zelf ook in onze eigen gecreëerde sprookjes. We hebben het alleen niet allemaal door. En als je dan toch leeft in een sprookje: neem jezelf dan niet zo serieus. Lach om je kind, lach om jezelf.
Neem jij Hans en Grietje serieus? Nee. Ben jij bang voor de grote wolf? Nee. Neem organisaties, of jouw rol daarin, dan ook niet zo serieus. We hebben zelf verzonnen dat iemand de baas moet zijn en de stempel directeur krijgt. Besef je dus als directeur dat je eigenlijk een sprookjesfiguur bent. Als jij je rol met passie wilt spelen: fine by me. Maar verwacht niet dat ik je geloof.
Neem jezelf niet te serieus, maar de gevoelens van de mensen om je heen wel. Want jij kunt wel begrijpen dat de ander een rol speelt, maar als diegene dat niet door heeft: handle with care! Er zijn genoeg constructen die we als mens verzonnen hebben, maar de menselijke relaties zijn wel echt. Neem je collega’s dus serieus in hun menselijkheid, maar ga elkaar geen manager noemen. Dat mondt uit in bedrijfje spelen en dat is zonde.
Wees gewoon jezelf. Dan komen de boodschappen die je wilt verkondigen nog beter over ook. Die zijn soms bloedserieus, ouwe reus. En we leefden nog lang en gelukkig…